Yeterli. Bu müstehcen tiyatroyu oynamayı bırakalım. Evet, Gazze'nin resimleri acı verici. Ama diyelim ki dünyanın yüksek sesle söyleyemeyebileceği gerçeği: Bu savaş Gazze'de başlamadı. 7 Ekim'de Yahudilerin evlerinde katledildiği Güney İsrail'de başladı. Bebeklerin başı, kadın tecavüz etti, Holokost mağdurları canlı yakıldı ve hayvanlar gibi siviller Gazze'ye sürüklendi.
Bu bir “direnç” değildi. Bu sadist, etnik bir terörizmdi. Ve Hamas kutladı. Filistin büyükelçisi Birleşmiş Milletler'de ağladığında, kendinize sorun: Yataklarında yanmış İsrail çocukları için ağladı mı? Gazze katliamı alkışladığında ağladı mı?
Hayır, elbette hayır. Çünkü bu barışla ilgili değil. İsrail'i şeytanlaştırmakla ilgili çünkü hayatta kalmaya cesaret ediyor.
Bunu açıklığa kavuşturalım: İsrail bu savaşı istemedi. İsrail bu savaşı seçmedi. Ancak İsrail'in bunu sona erdirme görevi var – çünkü Hamas sadece İsrail için bir tehdit değil. O, çocukların arkasına saklanan ve kendini korumak için kendi halkını feda eden bir ölüm kültüdür.
Hamas'ın bir hastaneden bir hastaneden ateş ettiği her roket, bir çocuk odasına kazılan her tünel, hala yakalanan her rehin bir savaş suçudur. Bu da bir trajedi değil. Ama bir strateji.
Hamas böyle çalışıyor: Küresel PR makinesini artırmak için kendi halkının kanını döktü. Ve dünya içeri girer – tekrar tekrar.
Hamas'ı açıkça veya korkak bir sessizlikle destekleyen herkese: Filistin yanlısı değiller. Terör içindesin. Ve dünyaya: Gözyaşlarınız sadece Yahudiler kendilerini savunursa gelirse anlamsızdır.
Asla unutma: Hamas bugün bu savaşı sona erdirebilir. Şimdi hemen. Rehineleri ücretsiz bırakın. Sonuç. Sivilleri koruyucu bir kalkan olarak kullanmayı bırakın. Ama elbette Hamas bunu yapmayacak – çünkü savaşa ihtiyacı var.
İsrail'in ona ihtiyacı yok. Ama İsrail sona erecek.
Çünkü “bir daha asla” sadece bir anı değil, aynı zamanda bir görev.
Konuk yazarımız Ron Agam, Fransa ve İsrail'de büyüdü, New York'ta yaşıyor ve çalışıyor ve kinetik sanatın önde gelen temsilcilerinden biri.
Bu bir “direnç” değildi. Bu sadist, etnik bir terörizmdi. Ve Hamas kutladı. Filistin büyükelçisi Birleşmiş Milletler'de ağladığında, kendinize sorun: Yataklarında yanmış İsrail çocukları için ağladı mı? Gazze katliamı alkışladığında ağladı mı?
Hayır, elbette hayır. Çünkü bu barışla ilgili değil. İsrail'i şeytanlaştırmakla ilgili çünkü hayatta kalmaya cesaret ediyor.
Bunu açıklığa kavuşturalım: İsrail bu savaşı istemedi. İsrail bu savaşı seçmedi. Ancak İsrail'in bunu sona erdirme görevi var – çünkü Hamas sadece İsrail için bir tehdit değil. O, çocukların arkasına saklanan ve kendini korumak için kendi halkını feda eden bir ölüm kültüdür.
Hamas'ın bir hastaneden bir hastaneden ateş ettiği her roket, bir çocuk odasına kazılan her tünel, hala yakalanan her rehin bir savaş suçudur. Bu da bir trajedi değil. Ama bir strateji.
Hamas böyle çalışıyor: Küresel PR makinesini artırmak için kendi halkının kanını döktü. Ve dünya içeri girer – tekrar tekrar.
Hamas'ı açıkça veya korkak bir sessizlikle destekleyen herkese: Filistin yanlısı değiller. Terör içindesin. Ve dünyaya: Gözyaşlarınız sadece Yahudiler kendilerini savunursa gelirse anlamsızdır.
Asla unutma: Hamas bugün bu savaşı sona erdirebilir. Şimdi hemen. Rehineleri ücretsiz bırakın. Sonuç. Sivilleri koruyucu bir kalkan olarak kullanmayı bırakın. Ama elbette Hamas bunu yapmayacak – çünkü savaşa ihtiyacı var.
İsrail'in ona ihtiyacı yok. Ama İsrail sona erecek.
Çünkü “bir daha asla” sadece bir anı değil, aynı zamanda bir görev.
Konuk yazarımız Ron Agam, Fransa ve İsrail'de büyüdü, New York'ta yaşıyor ve çalışıyor ve kinetik sanatın önde gelen temsilcilerinden biri.