Sol parti, parti Kongresi'nde KPD varisinin geçen yüzyılın yirmilerinin arkadaşına yakalandığını gösterdi. İsrail nefretinin üstesinden gelmezse, ebedi stenrigger'a karşı bir ateş duvarı gereklidir.
Ağustos 1929'da, Adolf Hitler'in Şansölye olarak atanmasından üç buçuk yıldan az bir süre önce, KPD'nin parti gazetesi “Arapların ayaklanması büyüyor!” O zamanlar İngiliz Filistin Memurunda Yahudi azınlığa karşı. “Kırmızı bayrak”, gazetenin adına göre, görev alanında “Yahudi-faşist lejyon” yaptı, “Filistin'deki Siyonist faşistler” de etnik gözlemciden bir metin olabileceği “Yahudi finansal yolcular” ile finanse edilecekti. Sempatiler açıkça KPD Postille'de, bir tarafta kahramanca “Arap Direniş”, diğer tarafta nefret edilen “İngiliz emperyalizm” ve daha az nefret edilen Siyonist hareketten açıkça dağıtıldı.
Neredeyse yüz yıl sonra, KPD bu arada SED oldu, sonra SED/PDS, sonra PDS, sonra sol parti. PD'ler ve son olarak sol, parti İsrail ile ilişkisini açıklığa kavuşturmaya devam etti – ve aynı zamanda kendi saflarında anti -Semitler için değil. Partinin bazı bölümleri, şimdi İslamcı Hamas bayrağı altında düzenlenmiş olsa bile, Arap direniş olarak hayal edilenlere sempati duymaya devam ediyor.
Chemnitz'deki Sol Parti Parti Kongresi, partinin bu ebedi kısmının hala ne kadar olduğunu kanıtladı. Sadece optik-şiddetli delegeler, bir kufiya, yani bir Arafat eşarpı, bireysel tablolar üzerinde bir Filistin pulu giymekle kalmadı, ancak içerik açısından da. Zaten zayıflamış olan bir kararda, kökenin versiyonu daha da talihsizdi, parti Yahudi devletini özellikle Filistinlileri kapatarak suçladı: “İsrail, sivil nüfusun açlığını Filistinlilerin tüm geçim ve kalıcı iptalinin sürdürülebilir yıkımını hızlandırmak için bir yöntem olarak kullanıyor:” Cinsiyete duyarlı dilden, bir KPD erkeğin veya KPD kadının kaleminden gelebilecek düşük sert bir kınama.
Daha da kötüsü, saman adam argümanı altında, aksi takdirde “İsrail hükümetine ilişkin herhangi bir eleştirinin anti-Semitizm olarak karartılabileceği”, parti, “Kudüs Açıklaması” olarak adlandırılan 213 ila 181 oyla oy kullandı. daralmış anti -semitizm kavramı.
Başkanı Elio Adler'in açıkladığı Yahudi-Alman Değer Girişimi, partinin eleştiri kisvesi altında kapıyı açacağı konusunda net sözler buldu. Yahudiler Merkez Konseyi başkanı Josef Schuster, partiyi siyasi ofsaytta bulunan daha da ileri gitti: “Sol, nerede olduğunu gösteriyor – ve bu Almanya'daki Yahudilerin yanında değil.”
Ve sanki yeterince itici değilmiş gibi, kamu müdahalelerine rağmen parti liderliği Ulrike Eifler, sol partinin bir parti kurulu üyesi yakalanmadı. Eifler hala İsrail, Gazze Şeridi ve İsrail'in var olma hakkı olan Batı Şeria'dan bir agitprop kartı yayınlama hakkı olarak görüyor. Sol partinin İsrail'in nefretinin yeterince ileri gitmediği parti Kongresi'nin kapılarındaki göstericilerin tepesinde olan bir delilik, bu yüzden “Nato yanlısı ve Siyonist yanlısı işçiler liderini atıyor!” Bir posterde istek.
Sol partiyi çevrelemeye devam eden 100 yıllık muff. KPD varis, geçen yüzyılın yirmili yaşlarının arkadaşından kendini ayırmayı başaramazsa, onunla hiçbir koalisyon oluşturulamaz. Zaten federal düzeyde değil, aynı zamanda ülkelerde ve belediyelerde de değil. Daha sonra ebedi aşamalara karşı bir ateş duvarına ihtiyacınız olacak.
Ağustos 1929'da, Adolf Hitler'in Şansölye olarak atanmasından üç buçuk yıldan az bir süre önce, KPD'nin parti gazetesi “Arapların ayaklanması büyüyor!” O zamanlar İngiliz Filistin Memurunda Yahudi azınlığa karşı. “Kırmızı bayrak”, gazetenin adına göre, görev alanında “Yahudi-faşist lejyon” yaptı, “Filistin'deki Siyonist faşistler” de etnik gözlemciden bir metin olabileceği “Yahudi finansal yolcular” ile finanse edilecekti. Sempatiler açıkça KPD Postille'de, bir tarafta kahramanca “Arap Direniş”, diğer tarafta nefret edilen “İngiliz emperyalizm” ve daha az nefret edilen Siyonist hareketten açıkça dağıtıldı.
Neredeyse yüz yıl sonra, KPD bu arada SED oldu, sonra SED/PDS, sonra PDS, sonra sol parti. PD'ler ve son olarak sol, parti İsrail ile ilişkisini açıklığa kavuşturmaya devam etti – ve aynı zamanda kendi saflarında anti -Semitler için değil. Partinin bazı bölümleri, şimdi İslamcı Hamas bayrağı altında düzenlenmiş olsa bile, Arap direniş olarak hayal edilenlere sempati duymaya devam ediyor.
Chemnitz'deki Sol Parti Parti Kongresi, partinin bu ebedi kısmının hala ne kadar olduğunu kanıtladı. Sadece optik-şiddetli delegeler, bir kufiya, yani bir Arafat eşarpı, bireysel tablolar üzerinde bir Filistin pulu giymekle kalmadı, ancak içerik açısından da. Zaten zayıflamış olan bir kararda, kökenin versiyonu daha da talihsizdi, parti Yahudi devletini özellikle Filistinlileri kapatarak suçladı: “İsrail, sivil nüfusun açlığını Filistinlilerin tüm geçim ve kalıcı iptalinin sürdürülebilir yıkımını hızlandırmak için bir yöntem olarak kullanıyor:” Cinsiyete duyarlı dilden, bir KPD erkeğin veya KPD kadının kaleminden gelebilecek düşük sert bir kınama.
Daha da kötüsü, saman adam argümanı altında, aksi takdirde “İsrail hükümetine ilişkin herhangi bir eleştirinin anti-Semitizm olarak karartılabileceği”, parti, “Kudüs Açıklaması” olarak adlandırılan 213 ila 181 oyla oy kullandı. daralmış anti -semitizm kavramı.
Başkanı Elio Adler'in açıkladığı Yahudi-Alman Değer Girişimi, partinin eleştiri kisvesi altında kapıyı açacağı konusunda net sözler buldu. Yahudiler Merkez Konseyi başkanı Josef Schuster, partiyi siyasi ofsaytta bulunan daha da ileri gitti: “Sol, nerede olduğunu gösteriyor – ve bu Almanya'daki Yahudilerin yanında değil.”
Ve sanki yeterince itici değilmiş gibi, kamu müdahalelerine rağmen parti liderliği Ulrike Eifler, sol partinin bir parti kurulu üyesi yakalanmadı. Eifler hala İsrail, Gazze Şeridi ve İsrail'in var olma hakkı olan Batı Şeria'dan bir agitprop kartı yayınlama hakkı olarak görüyor. Sol partinin İsrail'in nefretinin yeterince ileri gitmediği parti Kongresi'nin kapılarındaki göstericilerin tepesinde olan bir delilik, bu yüzden “Nato yanlısı ve Siyonist yanlısı işçiler liderini atıyor!” Bir posterde istek.
Sol partiyi çevrelemeye devam eden 100 yıllık muff. KPD varis, geçen yüzyılın yirmili yaşlarının arkadaşından kendini ayırmayı başaramazsa, onunla hiçbir koalisyon oluşturulamaz. Zaten federal düzeyde değil, aynı zamanda ülkelerde ve belediyelerde de değil. Daha sonra ebedi aşamalara karşı bir ateş duvarına ihtiyacınız olacak.